Diabolika, S.J Kincaid - recenzja

Diaboliki nie znają litości.
Diaboliki są silne.
Ich przeznaczeniem jest zabijać w obronie człowieka, dla którego zostały wyhodowane.
Nic więcej się nie liczy.
Wyglądamy jak ludzie. Jesteśmy agresywni, zdolni do bezgranicznego okrucieństwa i absolutnej lojalności. Właśnie dlatego jesteśmy strażnikami zamożnych rodzin.
Służę córce senatora, Sydonii, którą traktuję jak siostrę. Zrobiłabym dla niej wszystko. Teraz, aby ją ochronić, muszę udawać, że nią jestem, zachowując w tajemnicy moje zdolności. Wśród bezwzględnych polityków walczących o władzę w imperium odkryłam w sobie cechę, której zawsze mi odmawiano – człowieczeństwo.
Mam na imię Nemezis i jestem diaboliką. Czy mogę zostać iskrą, która rozbłyśnie w mroku imperium?


"Diabolika" to jedna z głośniejszych premier ubiegłego miesiąca. Nie czytając żadnej recenzji wiedziałem, że kiedyś wpadnie ona w moje ręce, przeczytam ja, a jej recenzja ukaże się na moim blogu. Co mnie przyciągnęło do jej przeczytania? Okładka, ale to normalne u wydawnictwa Otwartego, ponieważ zawsze pięknie wydaje lektury, a wiadomo, że kiedy "przód" książki jest ładny to od razu lepiej się czyta.

Czytam bardzo szybko i to pewnie wiecie. Za niedługo będzie o tym nawet post, ale nie o tym mowa. Niestety, (a może właśnie stety?), "Diabolikę" czytałem około tygodnia, ale po upływie tego jednego dnia po jej przeczytaniu stwierdzam, iż bardzo zrobiłem, że nie przeczytałem jej jakoś bardzo szybko. Stylem pisania Kincaid trzeba się po prostu delektować. Do tego nie jest to kolejna młodzieżówka, którą się zacznie, skończy, odłoży na półkę i zapomni. Nie. "Diabolika" to naprawdę mocna książka, która przez długi czas zostanie w naszej pamięci. Takich pozycji nie jest za dużo, albo po prostu to ja nie zapisałem większości na liście "przeczytane". Ciężko było mi się w nią wkręcić, ponieważ gdzieś do osiemdziesiątej strony myślałem tylko o jednym "o co w tym wszystkim chodzi"? Po prostu nie wiedziałem co się dokładnie dzieje. Ciężko mi wypisywać plusy "Diaboliki", ponieważ ma ich ona naprawdę bardzo dużo, a więc może napiszę to co mi się w niej nie podobało.

Bohaterowie. Niby ciekawi, ale główna bohaterka była dla mnie troszkę dziwna. Może dlatego, ze była maszyną/robotem? Sam nie wiem jakby to nazwać niech będzie po prostu Nemezis lub Diaboliką. A więc Diabolika jest bardzo schematyczną postacią. Silna dziewczyna, zabija bo musi. Kogo wam to przypomina? No chociażby Cealena czy Katniss. To już jest naprawdę bardzo denerwujące. Muszę zacząć czytać książki gdzie głównymi bohaterami są mężczyźni haha. Następne dwa "podpunkty" są już takimi malutkimi minusikami, ale na pewno chociażby odrobinkę wpłynęły na ocenę końcową. Pierwszy z nich; akcja. Wszystko dzieje się w kosmosie czyli w moim znienawidzonym miejscu, ale gdybym został zapytany gdzie chciałbym, żeby toczyła się akcja powieści odpowiedziałbym kosmos bo pasuje tam idealnie także to trochę dziwne co nie? Drugi to za mało scen zabijania. Te, które pojawiły się w książce były naprawdę świetne i czekałem na więcej, ale troszeczkę się zawiodłem. Po prostu mogłoby ich być więcej.

"Diabolika" to naprawdę dziwna, ale jednocześnie cholernie dobra lektura. Po jej przeczytaniu na pewno nie odczujecie niedosytu, ponieważ końcówka jest naprawdę świetna! Także polecam wam z całego serducha tą lekturę. Nie wiem co mogę jeszcze powiedzieć także nie będę już przedłużać. Życzę wam miłego tygodnia chociaż i tak się jeszcze zobaczymy!

Za książkę dziękuję wydawnictwu Otwartemu!

★★★★★★★★☆☆