Podróże w czasie, chyba każdy z nas o tym kiedyś marzył... | Czerwień Rubinu, Kerstin Gier - recenzja

Pierwszy tom bestsellerowej Trylogii Czasu. 
Nastoletnia Gwen odkrywa, że jest posiadaczką genu podróży w czasie. Przyjdzie jej się zmierzyć z zadaniami przekraczającymi jej epokę, a także... z miłością!
Niemiecka autorka powieści dla kobiet i powieści młodzieżowych od urodzenia w 1966 r. mieszka w Bergisch Gladbach – niewielkim mieście powiatowym w Niemczech, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia. Jej książki dla młodzieży przetłumaczono na ponad trzydzieści języków, a każda premiera natychmiast trafia na listy bestsellerów i utrzymuje się na nich przez wiele miesięcy. Sukces Trylogii Czasu z dnia na dzień zrobił z niej jedną z najlepiej sprzedających się pisarzy niemieckojęzycznych. Zasłynęła także dzięki swoim księgom snów Silver.

-lubimy czytać.

Nareszcie "Czerwień Rubinu", czyli książka, której przez ostatni czas nigdzie nie było można dostać, a jeśli już to w kosmicznych cenach na allegro. Na szczęście wydawnictwo Media Rodzina postanowiło, że wyda tę książkę i to właśnie uwielbiam w tym wydawnictwie. Taka sama sytuacja była z podręcznikami Hogwartu, ale wydawnictwo zrobiło ich dodruk. Co mnie zachęciło do przeczytania "Czerwieni Rubinu"? Na pewno historia, dobre opinie, czytałem tej autorki, czyli Kerstin Gier inną lekturę, a mianowicie "Silver, Pierwsza Księga Snów", która mi się spodobała i to przepiękne wydanie (sytuacja taka sama jak z podręcznikami). Okładka jest nieziemska. Poprzednia również mi się podobała, ale ta jest o niebo ładniejsza. Do tego książka "Czerwień Rubinu" została wydana w twardej oprawie i ma cudowną wklejkę - to już ułatwia czytanie. Ostatnio cały czas w moich postach lub w komentarzach u innych blogerów mówię, że coś ma ładną okładkę i możecie sobie pomyśleć, że tylko i wyłącznie to mnie interesuje w książce. Absolutnie nie! Zazwyczaj jest tak, że patrzę "na przód książki" i mega mi się podoba, ale kiedy odwracam ją stwierdzam, że nie jest to coś dla mnie, no ale dobrze teraz przejdźmy do recenzji, ponieważ już zaczynam zbaczać na inny temat haha.

Kiedyś w jednej recenzji już próbowałem troszeczkę bardziej rozpisywać się na temat danej książki i kiedy pod koniec posta postanowiłem zadać wam pytanie czy wolicie u mnie krótsze, czy dłuższe recenzje stwierdziliście, że zdecydowanie bardziej wolicie te z mniejszą ilością tekstu. Od tego czasu przybyło do mnie dosyć dużo osób, a więc znów chciałbym napisać coś dłuższego, ale jak wyjdzie to dopiero zobaczymy. W tym miejscu chciałbym pisać parę zdań o fabule książki, ale sam nie wiem czy to będzie dobre posunięcie biorąc pod uwagę to, że opis z lubimy czytać, umieściłem na samym początku recenzji, a więc prośba - napiszcie czy chcielibyście "kolejny opis" w recenzji tym razem moimi słowami, czy wystarczy wam ten, który jest zawsze pod zdjęciem? Dzisiaj już napiszę "sam", a później się przekonamy jak to wyjdzie. Główna bohaterka o imieniu Gwen odkrywa w sobie gen poszukiwacza czasu, co bardzo dziwi ją i jej rodzinę, ponieważ to jej kuzynka powinna dostać ten dar, dzięki któremu w wieku szesnastu lat mogłaby podróżować w czasie. Jak to się mówi, "co się stało to się nieodstanie", a więc Gwen nie ma wyboru. Główna bohaterka bez żadnego przygotowania ląduje w innej epoce, ale nie jest sama, ponieważ "towarzyszyć" będzie jej inny podróżnik w czasie, który oczywiście jest mężczyzną, a raczej chłopakiem i wszyscy wiemy co się będzie między nimi działo haha.

"Czerwień Rubinu" czytałem podczas wycieczki szkolnej i żałuję, że tak zrobiłem. Dlaczego? Ponieważ jak wiadomo jak jest na wycieczkach; hałas, wszyscy rozmawiają, krzyczą, w ruch idzie jedzenie, szelest papierków i słuchanie piosenek. Zazwyczaj potrafię się skupić na czytaniu jeśli w danym miejscu występują maksymalnie dwie z tych rzeczy, które wymieniłem wyżej, a więc nie pamiętam z tej książki dokładnie wszystkiego. Kiedy zostanie wydany drugi tom "Błękit Szafiru", który również ma przepiękną okładkę (swoją drogą trzecia część tak samo haha) to przeczytam go ponownie, ponieważ uważam, że jest to naprawdę bardzo ciekawa i interesująca literatura z gatunku "dla młodzieży", a więc idealna dla mnie. Pewnie dostałaby ocenę wyższą niż ma, ale to już tylko i wyłącznie moja wina, ponieważ to czytadło ma naprawdę dużo plusów np.; nie można się od niego oderwać, lekki i przyjemny język autorki, pomysł na samą książkę jest bardzo ciekawy (z czymś takim jeszcze się nie spotkałem) i główna bohaterka jest w porządku osobą. Pewnie zastanawiacie się dlaczego napisałem "w porządku" i co przez to rozumiem - po prostu nie jest wkurzająca, nie irytuje na każdym kroku itd. Niestety tego nie mogę powiedzieć o Gideonie. No dobrze nie jest denerwującą postacią, ale po prostu był dla mnie troszeczkę "nijaki". Mam nadzieję, że w kolejnych tomach to się zmieni.

Uważam, że po twórczość Kerstin Gier warto sięgnąć wtedy kiedy ma się gorszy dzień lub tak po prostu dla odstresowania czy zabawy. Śmiem stwierdzić, że każdy kto uwielbia literaturę młodzieżową powinien przeczytać "Silver" czy 'Czerwień Rubinu". Polecam! Nie zapomnijcie o tym, żeby w komentarzu odpowiedzieć na moje pytanie odnośnie tego jakie recenzje wolicie; dłuższe czy krótsze i o tym, czy pisać również o czym jest dana pozycja swoimi słowami lub tak jak zawsze - opis z lubimy czytać pod zdjęciem. Do następnego posta!

Za książkę dziękuję wydawnictwu Media Rodzina!

★★★★★★★☆☆☆