Moje pierwsze spotkanie z Cecelią Ahern | Lirogon, Cecelia Ahern - recenzja

W południowo-zachodniej Irlandii, w dziewiczej okolicy, głęboko w lesie mieszka samotna młoda kobieta, Laura. Jest obdarzona niespotykanym talentem. Niezwykły dar polega na umiejętności naśladowania rozmaitych dźwięków. Za sprawą zaskakującego zbiegu okoliczności, Laura staje się telewizyjną celebrytką. Czy wielka miłość, która równocześnie pojawiła się w jej życiu, uchroni ją przed pułapkami i niebezpieczeństwami czyhającymi w bezwzględnym świecie? „Lirogon“ to przemyślana, głęboko poruszająca historia miłosna. Historia dzikiego serca, które bije w każdym z nas.

-lubimy czytać.

Cecelia Ahern. Tyle dobrego o niej słyszałem. Książki takie jak "Ps. Kocham Cię" czy "Love Rosie" są na mojej liście "do przeczytania", a tę drugą już nawet zdążyłem zakupić i przeczytać parę stron, ale odłożyłem ją, bo stwierdziłem, że to chyba nie jest jej czas. Ostatnio w moje ręce wpadł przepiękny "Lirogon". Szczerze? Nie słyszałem o tej lekturze od tej powieściopisarki naprawdę. Uważam, że powinno być o niej głośno, nie chodzi już o samą treść, a choćby o to, że ta pozycja jest przepięknie wydana i do tego nazwisko Ahern jest dosyć popularne w gronie czytelników, a nie czytałem ani nie oglądałem żadnej recenzji na jej temat. To dobrze, ponieważ myślę, że przez to, iż nic o "Lirogonie" nie wiedziałem sprawiło, że podczas czytania bawiłem się znakomicie.

Książka ta opowiada o niezwykle utalentowanej Laurze, która potrafi naśladować dźwięki, które usłyszała. Dwudziestosześcioletnia kobieta mieszka samotnie w opuszczonej górskiej chatce. Pewnego dnia, podczas zbierania pożywienia, główną bohaterkę zauważa mężczyzna (Salomon). To wydarzenie na pewno zmieni jej życie... Ale standardowo pojawia się pytanie; na gorsze czy na lepsze? Odpowiedzi na to pytanie dowiecie się po przeczytaniu "Lirogona".

Dawno nie przeczytałem tak dobrej, magicznej i klimatycznej obyczajówki, której bez wahania mógłbym postawić najwyższą ocenę. U mnie, literatura obyczajowa praktycznie zawsze osiąga ocenę sześciu, siedmiu, ośmiu czy dziewięciu gwiazdek, ale rzadko jest to "dycha". Lirogon jak najbardziej zasługuję właśnie na taką ocenę. Czytanie tej powieści było dla mnie ogromną przyjemnością. To w jaki sposób pisze pani Cecelia bardzo mi się spodobało (to brzmi tak płytko...) i wiem, że nie jest to ostatnia powieść tej autorki, po którą sięgnąłem. Oczywiście tak jak w tamtym roku, w ostatni dzień grudnia (lub parę dni później), pojawi się post z najlepszymi książkami tego roku. "Lirogon" na pewno dostanie nominację do kategorii "literatura obyczajowa/romans" i kto wie, może wygra? Na ten moment tak, ale jeszcze druga połowa roku przede mną.

Podsumowując polecam jak najbardziej. Mam taki swój kanon lektur "mało popularnych" i najnowsza powieść od pani Ceceli Ahern właśnie się w nim znalazła. Jeśli będziecie chcieli to kiedyś mogę zrobić o tym osobny post, ponieważ jest tak dużo książek, które zasługują na to, żeby jak najwięcej osób je przeczytało. Dziękuję za przeczytanie tej recenzji, mam nadzieję, że zachęciłem was do przeczytania tej lektury.

Za książkę dziękuję wydawnictwu Akurat!

★★★★★★★★★★