Prokurator, Paulina Świst - recenzja

Trzydziestoletnia, niezwykle atrakcyjna Kinga Błońska jest szczęśliwą kobietą. To znaczy była. Od wielu lat dzieliła życie z tym samym mężczyzną a zawodowo, jako błyskotliwa adwokatka, odnosiła sukcesy na sali sądowej. Teraz jednak fortuna przestała jej sprzyjać: nie dość, że przyłapała męża na zdradzie, to musiała również podjąć się prowadzenia sprawy groźnego bandyty „Szarego”. Co gorsza, „Szary” jest jej przyrodnim bratem, z którym od dawna nie miała – i nie chciała mieć – nic do czynienia.
Wydarzenia ostatnich tygodni postanawia odreagować w dyskotece. Po raz pierwszy w życiu ma ochotę zachować się nieodpowiedzialnie… i udaje się jej to aż za bardzo. Ląduje w mieszkaniu Łukasza, którego dopiero co poznała na parkiecie. Po niesamowitych miłosnych uniesieniach, zaspokojna seksualnie, ale skacowana moralnie, ukradkiem wraca do domu. Zaledwie kilka godzin później przekonuje się, że pech upodobał ją sobie na dobre: "facet na jedną noc" okazuje się prokuratorem prowadzącym sprawę jej przyrodniego brata. Jakby tego było mało, wszystko wskazuje na to, że pozasłużbowe kontakty Kingi i Łukasza nie ograniczą się do jednego gorącego spotkania…

Ostatnio "Prokuratora" widziałem wszędzie; na bookstagramie, w blogosferze, na Facebooku i na Youtubie. Jak pewnie wiecie nie lubię za bardzo czytać książek, o których jest dosyć głośno, ale ostatnio bardzo wkręciłem w lektury z wątkiem kryminalistycznym, a "Prokurator" do takich należy.

Sam nie wiem co mam sądzić o tej książce. Z jednej strony uważam, że nie straciłem czasu, który przeznaczyłem na przeczytanie tej pozycji, a z drugiej przez cały czas, kiedy ją czytałem odczuwałem jakiś niesmak. No dobrze, żeby to wszystko nie było zbyt chaotyczne najpierw postaram się wymienić plusy. "Prokurator" ma to, czego wymagam od książki, która nie jest żadnym z klasyków, a mianowicie taką "lekkość". Strony tak naprawdę same się przerzucały. Bardzo lubię, kiedy autorzy piszą lekkim językiem, a czytelnik może bardzo szybko wgryźć się w wciągająca fabułę. Do tego akcja jest naprawdę dynamiczna. Wszystkie te rzeczy, które wymieniłem spowodowały, że debiutancka powieść Pauliny Świst jest dosyć przyjemną lekturą. No właśnie... Dosyć.

Niestety nie ma książek idealnych, zawsze znajdą się minusy i "Prokurator" również je posiada. Wiedziałem, że nie będzie to typowa literatura prawnicza, a bardziej erotyk, ale te sceny erotyczne były po prostu niesmaczne. Pewnie teraz ktoś chciałby napisać komentarz; "a niby w jakiej książce sceny erotyczne są niesmaczne?". Uwierzcie mi, że takie przypadki się zdarzają, autorka mogłaby napisać je zdecydowanie lepiej, no ale nie będę dłużej o tym się rozwodzić, bo pewnie sam nie zrobiłbym tego lepiej. Do tego bohaterowie.. Podczas czytania tej pozycji miałem wrażenie, że pani Paulina chciała zrobić z Kingi drugą Chyłkę, ale niestety jej nie wyszło.

Jeśli chcieliście przeczytać tę książkę, ale po mojej recenzji zmieniliście zdanie to mimo wszystko uważam, że wcale nie jest to zła lektura. Jeżeli podejdziecie do niej na luzie, nie będziecie wymagać od niej zbyt wiele itd. to myślę, że spodoba wam się bardziej. Niestety ja miałem do niej dosyć spore oczekiwania, ponieważ widziałem ją dosłownie wszędzie, a więc myślałem, że będzie to naprawdę bardzo dobra pozycja i jeśli miałbym ocenić "Prokuratora" jednym zdaniem brzmiałoby ono następująco; naprawdę mocna, ale jednak przeciętna książka, którą przeczyta się w parę godzin, odłoży na półkę i zapomni.

Za książkę dziękuję wydawnictwu Akurat!

★★★★★☆☆☆☆☆