[Przedpremierowo] Światło, które utraciliśmy, Jill Santopolo - recenzja

Nauczyłeś mnie, że zawsze trzeba szukać piękna. W ciemności, w ruinach potrafiłeś odnaleźć światło. Nie wiem, jakie piękno i jakie światło teraz odnajdę. Ale spróbuję. Zrobię to dla ciebie. Bo wiem, że ty zrobiłbyś dla mnie to samo.
Lucy i Gabe poznali się 11 września 2001 roku. Gdy wieże WTC runęły, a pył przykrył Nowy Jork, zrozumieli, że życie jest zbyt kruche, by przeżyć je bez pasji i emocji. I zbyt krótkie, by nie być razem.
Wkrótce jednak Gabe postanawia przyjąć pracę reportera na Bliskim Wschodzie i wtedy wszystko się zmienia. Lucy dowiaduje się o jego decyzji w dniu, w którym produkowany przez nią program telewizyjny zdobywa nagrodę Emmy. Dzień jej triumfu staje się też dniem, w którym coś nieodwracalnie się kończy. W kolejnych latach Lucy będzie musiała podjąć niejedną rozdzierającą serce decyzję. Czy pierwsza miłość okaże się też ostatnią?

-lubimy czytać.

"Światło, które utraciliśmy" w księgarniach będzie dostępne piątego lipca, a tak przynajmniej podpowiada mi lubimy czytać. Bardzo cieszę się, że mogłem przeczytać tę książkę z tak dużym wyprzedzeniem. Na kartach tej powieści poznajemy historię Lucy i Gabe'a. Dziewczyna jest studentką i wie co chce osiągnąć w swoim życiu, jej największym marzeniem jest tworzenie programów telewizyjnych dla dzieci. Główni bohaterowie po raz pierwszy spotykają się jedenastego września, kiedy w Nowym Jorku wieże World Trade Center runęły na ulice miasta. "Światło, które utraciliśmy" to książka skierowana do konkretnej osoby, a mianowicie do Gabe'a, czyli pierwszej miłości Lucy.

Dawno właśnie nie czytałem lektury z taką narracją i jest to jak najbardziej na plus. Nie dość, że czyta to się jeszcze bardziej przyjemniej niż inne książki to jest to bardzo oryginalne, a przynajmniej ja tak uważam, ponieważ nie czytałem podobnej powieści. Do tego styl pisania autorki mnie urzekł. Książkę czyta się z zapartym tchem i strony lecą jak szalone. Do tego to czytadło nie jest grube, a więc przeczytać można je w mgnieniu oka. Zakochałem się w bohaterach. Byli tacy słodcy, tak świetnie wykreowani i teraz kiedy piszę tę recenzję bardzo za nimi tęsknie haha. Rzadko jest tak u mnie z powieściami jednotomowymi, ale "Światło, które utraciliśmy" to jeden z paru wyjątków, a zakończenie po prostu mnie zmiażdżyło. Niestety książka nie otrzymała ode mnie wyższej oceny, (chociaż i tak ma wysoką) ponieważ po tym "przełomowym wydarzeniu" w życiu Lucy i Gabe'a, o którym nie mogę wspomnieć, ponieważ byłby to spoiler, było już troszeczkę nudno, ale później autorka wszystko nadrobiła.

Ta książka rozbiła moje serce na milion drobnych kawałeczków. Na szczęście udało mi się jakoś pozbierać. Jeśli również chcecie zobaczyć o jakie uczucie mi chodzi zapraszam do zapoznania się z tym co Jill Santopolo napisała na kartach swojej pierwszej (o ile się nie mylę) pozycji. Jeśli jest to debiut tej autorki to uważam, że inni powinni brać z niej przykład, bo wyszło jej to naprawdę genialnie.

Za przedpremierowy egzemplarz dziękuję wydawnictwu Otwartemu!

★★★★★★★★☆☆