Dobra polska fantastyka - czy to możliwe? Żniwiarz, Pusta Noc, Paulina Hendel - recenzja

Pierwsza odsłona serii Żniwiarz!
Mówią, że demony, zabobony i czary odeszły już do przeszłości. Czy na pewno?
Na pierwszy rzut oka Magda jest zwykłą dwudziestolatką. Czas wypełnia jej praca w małej księgarni oraz obowiązki domowe. To jednak tylko pozory, gdyż w wolnych chwilach, zamiast spotykać się z rówieśnikami, Magda tropi upiory rodem ze słowiańskich wierzeń. Z krainy umarłych ucieka najpotężniejsza istota, z jaką żniwiarze kiedykolwiek musieli się zmierzyć. Tymczasem między Magdą a Mateuszem, tajemniczym chłopakiem, który niedawno wprowadził się do miasteczka, zawiązuje się nić sympatii. Dziewczyna pokazuje Mateuszowi świat słowiańskich wierzeń, nie mając pojęcia, że już wkrótce ona i jej przyjaciele znajdą się w śmiertelnym niebezpieczeństwie.


Tyle dobrego mówi się o powieściach fantasy napisanych przez Polaków. Osobiście przeczytałem już parę książek z tego gatunku, naszych autorów, ale żadna nie przypadła mi do gustu. W poniedziałek dostałem cztery paczuchy, a w jednej z nich znajdował się "Żniwiarz, Pusta Noc". Na samym początku myślałem, że tę pozycję napisała zagraniczna autorka, ale o ile się nie mylę, ostatnio odbyło się spotkanie autorskie z panią Hendel i zdziwiłem się, kiedy pytania do niej zadawane były po polsku, a odpowiedzi były w tym samym języku. To jeszcze bardziej zachęciło mnie do przeczytania tej lektury, ale to dlaczego tak bardzo mi się spodobała, dowiecie się za chwileczkę.

Główna bohaterka, dwudziestoletnia Magda na pozór jest najzwyklejszą dziewczyną. Pracuje w księgarni, (to już zachęca do przeczytania haha), mieszka z rodzicami, wydaje się, że prowadzi normalne życie. Oczywiście tak nie jest. W wolnym czasie, (ale również w godzinach pracy) Magda tropi różnego rodzaju upiory. Nie jest sama, ponieważ pomaga jej w tym wujek, który jest tytułowy Żniwiarzem, czyli osobą, która potrafi odesłać potwory tam, skąd przybyły.

O ile się nie mylę, w przedostatniej recenzji pisałem, że muszę założyć zeszyt, w którym będę notować to co mi się podoba, a co nie. Narysowałem plusik i minusik, ale stety niestety w tej drugiej "kategorii" nie zapisałem kompletnie niczego haha, a więc myślę, że mogę już wymieniać plusy, których troszeczkę się uzbierało. Pierwsze i najważniejsze; książka wciąga od pierwszych stron. Rzadko tak się zdarza, że danej pozycji po prostu nie można odłożyć, ale "Żniwiarz" jest jednym z wyjątków. Autorka pisze naprawdę przyjemnym i lekkim językiem, co na pewno wpływa na to, że książkę czyta się jeszcze szybciej. Bohaterowie są naprawdę ciekawi, żaden z nich mnie ani trochę nie irytował, z chęcią poznałbym ich w normalnym życiu, (Boże to brzmi jakbym pisał jakieś beznadziejne zadanie domowe na temat lektury, którą teraz omawiam haha, ale naprawdę bardzo ich polubiłem! No i tak jak napisałem wyżej, Magda pracuje w księgarni, a wiadomo, że książkoholicy uwielbiają, kiedy w książkach występują książki. I chyba teraz czas na to, co w "Pustej Nocy" podobało mi się najbardziej, a mianowicie mitologia słowiańska, która jest chyba najważniejszym "motywem" w całej powieści. Jak pewnie wiecie jestem ogromnym fanem mitologii nie ważne jakiej, chińskiej, egipskiej, greckiej, rzymskiej, nordyckiej, japońskiej, słowiańskiej i wielu innych. To drugie czytadło gdzie występuje mitologia słowiańska, ale to w porównaniu do tego pierwszego spodobało mi się. To chyba nawet mało powiedziane. Jestem zakochany w tej historii! Do tego po prostu muszę wspomnieć o tym jak została wydana ta pozycja - pokłony w stronę wydawnictwa! Czwarta Strono, tak jak pewnie większość czytelników jestem po prostu zachwycony, tym wydaniem!

Jeśli na swojej półce macie tę książkę, albo zastanawiacie się czy ją kupić nie wahajcie się dłużej tylko od razu lećcie nadrobić starty. Obiecuję, że się nie zawiedziecie! Do tego na skrzydełku jest już informacja o drugim tomie, już nie mogę się doczekać, kiedy go przeczytam. Bardzo chciałbym, żeby była to seria, a nie trylogia, (bo tak twierdzi lubimy czytać), ale trzeba się cieszyć, że przynajmniej nie jest to jednotomówka. Po czterystu trzydziestu stronach pragnę tylko jednego; więcej, więcej i jeszcze raz więcej!

Za książkę dziękuję wydawnictwu Czwarta Strona!

★★★★★★★★★☆