Parę słów na temat "Wiatru od jezior" Katarzyny Enerlich.

Rok 1922. Większość mieszkańców Zełwąg w pobliżu Mikołajek, stanowiących niezwykle zżytą społeczność, staje się Mormonami. Rok 1998. W podmrągowskich lasach ktoś podpala na kamieniach ofiarnych zabite zwierzęta. Anna Sołowiecka, dziennikarka „Głosu Mrągowa” chce dociec, kim jest sprawca i w jakim celu to robi. Jednocześnie próbuje rozwiązać zagadkę tajemniczej śmierci swojej przyjaciółki,...



Jakiś czas temu zacząłem sięgać po te gatunki książek, które omijałem szerokim łukiem. Jeśli obserwujecie mnie na instagramie (thelunabook) lub snapchacie (bkhmpl - jeśli mnie dodałeś napisz w komentarzu pod tym postem jak się nazywasz, a zaakceptuje zaproszenie), to już domyślacie się, że chodzi o kryminały i literaturę piękną. Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki "Wiatr od jezior" Katarzyny Enerlich. Co zachęciło mnie do jej przeczytania? Po pierwsze; gatunek, a po drugie okładka. Nie chcę tego znowu pisać, ale się zakochałem. Na swojej półce mam trzy pozycje od wydawnictwa MG, wszystkie trzy zrecenzowałem i w każdej z nich musiałem napisać coś pozytywnego na temat okładki.

Nigdy nie słyszałem o tej autorce i było to moje pierwsze spotkanie z jej twórczością. Pierwsze i na pewno nie ostatnie. Pani Katarzyna ma przepiękny styl pisania, przez co książki nie da się odłożyć nawet na sekundę. Wciąga od pierwszych stron, bohaterowie są intrygujący, a więc czego chcieć więcej? Główna bohaterka jest dziennikarką, jeszcze nie wiem kim chciałbym zostać w przyszłości, mam już parę pomysłów kim się widzę za dwadzieścia lat i jest to na przykład dziennikarz, a więc bardzo cieszę się, że mogłem poznać ten zawód "od kuchni". Do tego Pani Enerlich wplata wątki kryminalne, o których nie chciałbym mówić, jeśli chcecie się o nich dowiedzieć musicie przeczytać książkę haha. Sam nie wiem co mi w tej lekturze nie pasowało, bo nie dostała najwyższej oceny. Już kolejny raz mam tak, że po prostu nie potrafię podać powody, dla którego oceniłem daną pozycję tak, a nie inaczej.

"Recenzja" jest bardzo krótka i doskonale o tym wiem. Przez parę dni nie miałem ochoty na pisanie żadnego posta, ale wiadomo nic na siłę. Tak jak napisałem w pierwszym akapicie "Wiatr od jezior" przeczytałem parę tygodni temu i te rzeczy, o których chciałem trochę opowiedzieć wypadły mi już z głowy. Parę minut temu założyłem specjalny zeszycik, w którym będę zapisywać to co chcę napisać na temat danej książki, żeby nie wypadło mi to z głowy haha. Najnowszą lekturę tej autorki jak najbardziej polecam i czekam na kolejne.

Za książkę dziękuję wydawnictwu MG

★★★★★★★☆☆☆