Dwór Skrzydeł i Zguby, Sarah J. Maas / Recenzja

Długo oczekiwana trzecia część bestsellerowego cyklu Sarah J. Maas
Feyra powraca do Dworu Wiosny, zdeterminowana by zdobyć informacje o działaniach Tamlina oraz potężnego, złowrogiego króla Hybernii, który grozi, że rozgromi cały Prythian. Jednak by to osiągnąć, musi najpierw rozegrać śmiercionośną, przewrotną grę… Jeden poślizg może zniszczyć nie tylko Feyrę, ale też cały jej świat.
W obliczu wojny, która ogarnia wszystkich, Feyra znów musi decydować, komu może ufać i szukać sojuszników w najmniej oczekiwanych miejscach. Niebawem dwie armie zetrą się w krwawej, nierównej walce o władzę.

-lubimy czytać.

Jak pewnie wiecie uwielbiam książki pani Sary J. Maas, a więc kiedy dowiedziałem się, że premiera ostatniej części trylogii o Dworach ukaże się w Polsce tej jesieni byłem naprawdę mile zaskoczony. Co prawda moje serce nadal należy do "Szklanego Tronu", ale polubiłem również ten cykl.

Cały czas, który poświęciłem nad tą książką został naprawdę dobrze przeze mnie wykorzystany. Pomimo, że "Dwór Skrzydeł i Zguby" ma ponad osiemset stron o ile się nie mylę to przez tę pozycję po prostu się płynie. Każdego wieczoru chciałem przeczytać tylko parę rozdziałów, żeby delektować się tym czytadłem i czytać je dłużej, ale zamiast pięćdziesięciu stron czytałem dwa, czasami trzy razy więcej. Zazwyczaj najpierw zaczynam od plusów, a dopiero później przechodzę do minusów, ale teraz stwierdziłem, że trochę to wymieszam - zobaczymy jak to wyjdzie. Niestety ta część mimo wielu plusów takich jak wspaniali bohaterowie (nareszcie polubiłem Rhysanda!) czy niesamowicie wykreowany świat spodobała mi się najmniej, co nie oznacza, że mi się nie spodobała, ale tego już się chyba domyśleliście. Pierwsza połowa książki byłą trochę słaba? Nie, to chyba jednak zbyt mocne słowo. Po prostu w porównaniu do drugiej połowy wypadła gorzej. Dostaliśmy w niej powtórkę rzeczy, które Feyra robiła na Dworze Nocy. Miałem wrażenie jakby autorce już trochę zabrakło pomysłów na tę część. No i zakończenie nie wbiło mnie w fotel. Bardzo przewidywalne...

To co teraz napisze może wydawać się mega płytkie, ale chyba jednak bardziej interesuje mnie wątek Feyry i Rhysanda niż wojny z Hybernią. No dobra koniec narzekania, bo ACOWAR to naprawdę bardzo dobra pozycja! Zalet ma zdecydowanie więcej niż wad. Bardzo spodobał mi się wątek sióstr naszej głównej bohaterki. Już w "Dworze Cierni i Róż" je bardzo polubiłem i uważałem za naprawdę bardzo ciekawe bohaterki, a więc jestem zadowolony, że znaczna część ostatniego tomu tej trylogii została poświęcona właśnie im. Od cudownej Matyldy z Pink Bookish Whale dowiedziałem się, że pani Maas ma zamiar napisać nowelki do tej serii - już nie mogę się doczekać.

Podsumowując. Bardzo polubiłem tę trylogię. Każda część była naprawdę dobra i już nie mogę doczekać, aż przeczytam kolejne książki Maas chociaż jak na razie mam za sobą już wszystkie haha. Jeśli wy natomiast tego nie zrobiliście, musicie koniecznie to nadrobić!

Za książkę dziękuję wydawnictwu Uroboros!

★★★★★★★★★★