I tak dalej, Wiktor Orzeł - recenzja

Połączenie „Zwału” Sławomira Shuty'ego z kultowym „Trainspotting”. Zjazdy, kace, wizje, koszmary – gubi się w nich bohater i gubi czytelnik. Nie wiadomo, co się przed chwilą wydarzyło i co przyniesie kolejna pijana noc. Pytanie „Gdzie się obudzisz?” zamienia się na „Czy się obudzisz?”. Fascynujący szkic socjologiczny młodych Polaków.
„I tak dalej” wciąga czytelnika w świat odwróconych wartości, dziwacznych, przypadkowych postaci, narkotyków i wizji z pogranicza jawy i snu, nonszalanckiego podejścia do życia i postępującej destrukcji. Błyskotliwa narracja powieści dziesiątkuje czytelnika każdym kolejnym akapitem, pozwalając mu jedynie na chwilę wytchnienia w postaci gorzkiego, czarnego humoru, który osadza się nieprzyjemnie na ściankach przełyku, jak zbyt duża porcja wciągniętej amfetaminy. Efemeryczny i czasami mocno surrealistyczny klimat powieści osadzonej w „magicznym” Krakowie i upalnej Malcie wciąga czytelnika tylko po to, żeby go na końcu bezpardonowo „wypluć” i pozostawić w stanie kompletnej dezorientacji.

Ostatnio miałem ochotę na coś lekkiego, krótkiego, niewymagającego od czytelnika zbyt wiele. W tym samym dniu, kiedy stwierdziłem, że nic co mam na półce nie pasuje do podanych wyżej przymiotników lub po prostu nie chcę czytać akurat tej pozycji, dostałem wiadomość od autora, czy chciałbym zrecenzować książkę "I tak dalej". Przeczytałem opis i tak jak widzicie zgodziłem się haha.

Głównego bohatera o imieniu Karol, poznajemy w jednej z krakowskich knajp w podobnych miejscach razem z Karolem będziemy się widzieć dosyć często, ponieważ tak wygląda praktycznie każdy jego dzień. Nagle stało się wielkie bum i wyjeżdża na Maltę. To było dosyć dziwne, ale... No tak po prostu było! 

Nie będę dłużej rozpisywać się nad opisem, ponieważ jest to króciutka książka na jeden wieczór, bez rozdziałów, a akacja toczy się praktycznie w jednym i tym samym miejscu. Pewnie to również przyczyniło się do tego, że sam nie wiem co mam napisać o tej książce. To kolejne podejście do napisania recenzji i za każdym razem wygląda ono podobnie; *pisze, usuwa, pisze, usuwa*. Z jednej strony spełniła moja oczekiwania, bo nie chciałem lektury, która mnie porwie od pierwszej strony, zapamiętam ją do końca życia itd. Dostałem to czego chciałem, ale jak dla mnie było tego troszeczkę za dużo. Autor pisze lekkim językiem, co jest ogromnym plusem, a wiadomo, że jeśli tak własnie napisane jest jakieś czytadło to czyta się je szybciej i przyjemniej. Niestety niszczy to historia zawarta na kartach tej powieści, która jest nijaka. Wszystko byłoby okej, "I tak dalej dostałoby" ode mnie wyższą ocenę niż ma, ale zakończenie było dla mnie strasznie mdłe, ale żeby nie było, że cały czas piszę o minusach, wymienię parę plusów, bo ta książka oczywiście jakieś ma. Chociażby humor. Jeśli przeczytaliście tę pozycję i nie uśmiechnęliście się przynajmniej raz podczas czytania, to wam nie uwierzę. Bardzo podoba mi się również okładka, która na pewno przyciąga uwagę. 

Podsumowując, sam nie wiem czy mam wam polecić tę lekturę, czy też nie. Tak jak napisałem wyżej; z jednej strony spełniła moje oczekiwania i była lekką i przyjemną lekturą, a z drugiej strony czegoś mi w niej brakowało. Tym razem, to wy będziecie musieli zadecydować czy chcecie ją przeczytać, bo ja już wam w tym nie pomogę haha.

Za książkę dziękuję autorowi!

★★★★★☆☆☆☆☆