Księżyc nad Bretanią, Nina George - recenzja

Nigdy nie jest za późno, by rozpocząć nowe życie.
Koniec ze mną! – oto, co myśli Marianne, rzucając się z paryskiego Pont Neuf. Lecz los chce inaczej. Uratowana kobieta trafia do szpitala, gdzie ukojeniem staje się dla niej malowidło wykonane na rustykalnym kafelku – oświetlony księżycowym blaskiem port w Bretanii z łodzią o nazwie Mariann. Chwyta się tego obrazu jak ostatniej szansy i postanawia, że skoro nie ma już swojego miejsca na ziemi, pojedzie właśnie tam, do małej wioski rybackiej. Ta pierwsza od lat samodzielnie podjęta decyzja pozwoli Marianne poczuć się znowu szczęśliwą i zakosztować życia, jakiego dotąd nie znała.


"Księżyc nad Bretanią" to druga książka Niny George, która ukazała się w Polsce, a trzecia, którą ja przeczytałem. Mimo, że pewnie pani George napisze jeszcze inne książki to już tutaj muszę napisać, że przeczytanie tych trzech uważam za świetną przygodę i dobrze wykorzystany czas. Ech tak słabo to zabrzmiało, miałem tak ładnie ułożony tekst w głowie, ale piosenka mi wszystko wymieszała haha. No, ale dobrze skupmy się na książce.

Lektura porwała mnie już od pierwszych stron co bardzo lubię w tej autorce. Interesujemy się główną bohaterką - Marianne, ale równocześnie rozmyślamy nad bardzo dobrze wykreowanymi bohaterami drugoplanowymi. Taka "burza mózgów" nie jest dla mnie, ale z tego co wiem to bardzo dużo osób szuka czegoś takiego w książkach. Mimo, że nie jestem świeżo po lekturze to jeszcze chyba nie pozbierałem dokładnie wszystkich moich myśli bo nie wiem co mogę powiedzieć na plus tej książki, a uwierzcie mi - to naprawdę nie wszystko! Po prostu Nina George to klasa sama w sobie i każdy książkoholik musi przeczytać przynajmniej jedną jej książkę.

Jeśli chodzi o minusy to też się ich parę zalazło. Zaczęła wkurzać mnie już ta "monotonność" w tych książkach; komuś nie zależy już na życiu, sceny seksu w każdej lekturze i znowu super niesamowity początek, który mógłbym czytać godzinami, a trochę słaby "środek" (nie tyczy się to mojej ukochanej "Księgi Snów"). Na szczęście koniec nadrabia, ale to nie zmienia faktu, że pani Nina jest jedną z moich ulubionych pisarek.

Podsumowując. Polecam jak najbardziej starszym czytelnikom. Nie będę ukrywać - bardziej kobietą, ale tak jak widzicie ja dziewczyną nie jestem, a wszystkie książki tej autorki, które ukazały się w Polsce przeczytałem. Dalej utrzymuję się w moim postanowieniu, że w przyszłości przeczytam jeszcze raz te książki i wierzę, że spodobają mi się jeszcze bardziej. 

Jeszcze tak króciutko nie na temat książki - teraz zdjęcia będą właśnie takie jak to zdjęcie, które jest w tym poście. Po prostu trzymam książkę, na białym tle, bez żadnej obróbki. No to tyle haha.

Za książkę dziękuję wydawnictwu Otwartemu

★★★★★★★☆☆☆